در زندگی انسانها،
همیشه افرادی هستند که با آموزش و راهنمایی های مستقیم و غیر مستقیم خود ، راه های
سعادت و خوشبختی را به آنها می آموزند. پیامبران وامامان ما در حد اعلای راهنمایان
بشر بوده اند و ادامه دهنده راه معصومین (ع) ، علمای دینی و روحانیون بوده اند که
در طول تاریخ هدایتگر بشر به سمت روشنایی و نور بوده اند.
اما در سطح جزئی تر اگر به این موضوع نگاه کنیم چهره زحمت کشان دیگری را می بینیم
که با کمترین توقع و بیشترین تلاش در
دنیای پرفتنه امروز ،روح تعلیم وتربیت را
زنده نگه داشته و حق بسیاری بر گردن ما دارند.
آری،سخن از معلم است. از شش سالگی تا به اکنون که 29 سال دارم معلمان واساتیدی را تجربه کرده اند که هر یک روشنی
بخش زندگیم بوده عمرم را پر ثمر کرده اند . امروز به مناسبت آغاز
هفته معلم وسالگرد شهادت استاد شهید مطهری،مناسب دیدم تا
جایی که ذهنم یاری می کند از این عزیزان یاد کنم و از راه دور دست آنان راببوسم.
اول از آقای سلیم پور معلم مهربان کلاس اولم شروع می کنم در مدرسه
طریق القدس گچساران. مدرسه ای که پنج سال ابتدایی را در آن گذراندم. آقایان
طاهرزاده ،محسنی ، عباسی ، کهن دره شوری معلم های دوم تا پنجم
من بودند.
